Bang voor de tandarts.

Vroeger

Vroeger was ik altijd bang voor de tandarts. En dat is begonnen in de basisschoolperiode. Eerder vertelde ik al dat ik in Kloosterburen woonde. Mijn tandarts zat in Leens. Dat was ongeveer 5 km fietsen. Eerst ging mijn moeder met me mee en later moest ik alleen.

Maar ik had altijd wel wat met mijn tanden. Ik had vaak gaatjes en die werden vroeger opgevuld met een grijze vulling. Dat zag er niet uit. Nu is dat gelukkig niet meer zo. 

Ook had ik regelmatig dat er een tand achter een tand groeide. Ik schaamde me kapot. Toen dacht ik dat ik abnormaal was. Nu weet ik dat er meer mensen zijn die dat hebben of hadden.

Mijn melkgebit ging maar moeilijk weg. Mijn vaste gebit kwam maar moeilijk door. Dit ging door tijdens mijn middelbare school periode. Ik had altijd wat met mijn gebit en ontwikkelde daardoor een angst voor de tandarts.

Ik ging natuurlijk wel, maar altijd met angst. Mijn tandarts in Leens heette de Lange en was kaal. Hij had een gele sportauto, weet ik nog. Er zat toen een keer een tand los bij mij en de Lange zei nog dat hij er vanaf zou blijven en plop hij had de tand eruit gewipt.

Daardoor vertrouwde ik hem niet meer. Ik was al bang voor de tandarts en toen loog hij ook nog tegen me!

Nieuwe tandarts

Later woonde ik in Assen toen moesten mijn verstandskiezen eruit. En dat ging natuurlijk niet makkelijk. De tandarts vertelde me dat ze eruit moesten, omdat ze anders mijn andere tanden zouden verdrukken, met alle gevolgen van dien. Dus hij wilde beginnen met de moeilijkste. Op zich een goede gedachte.

Ik een afspraak gemaakt. Hij mij verdoven en nog een keer en nog een keer. En toen kwam hij met een tang om de verstandskies eruit te trekken. Daarmee vermorzelde hij de kies. Ik voelde de stukjes in mijn mond komen. Daarna pakte hij een andere tang en probeerde de kies eruit te trekken. Maar hij kwam er niet uit. Hij bleef maar trekken en mijn hoofd ging heen en weer in de richting waarin hij trok. 

Ik hoorde hem zeggen dat het zo niet ging lukken en dat we naar boven moesten.

Wij naar boven en daar was nog een tandarts. Ik kon weer gaan zitten. De tandarts pakte mijn kies weer vast met zijn tang en de andere tandarts pakte met beide armen mijn hoofd goed en stevig vast. En tandarts nummer 1 trok de kies eruit. En toen hij eruit ging, hoorde ik een plop! Ik voelde het door heel mijn lichaam!

Daarna deed de tandarts een gaas in het gat waar mijn kies had gezeten. Hij bleef maar komen met gaas! Daarna kon ik naar huis. Wat voelde ik me beroerd zeg!

Ik heb toen ongeveer een week vloeibaar voedsel gegeten. En dan heb je natuurlijk zin in alles wat niet kan. Dus na een week wilde ik een lekkere Nuts eten. En daar zit een noot in en die kwam in het gat waar eerst mijn kies zat! Ik begon gelijk te zweten en werd lijkbleek. Ik voelde me bijna van mijn stokje gaan.. Weer een week vloeibaar moeten eten.... 

De andere 3 verstandskiezen gingen relatief makkelijk. Maar ik heb het met angst ondergaan. 

Nog een nieuwe tandarts

Door al deze ervaringen was ik bang geworden voor de tandarts. Maar op een gegeven moment wilde ik dat niet meer. Ik was verhuisd naar Amsterdam en had een nieuwe tandarts, een vrouw. 

Tijdens een controle vertelde ze me dat ik een wortelkanaalbehandeling moest doen. Ik had al van verschillende mensen gehoord dat dat echt iets verschrikkelijks is. Dus het angstzweet brak me uit. Maar ze deed het niet zelf. Ze had me doorverwezen naar een specialist, vlakbij het Waterlooplein. Daar aangekomen vertelde ik de man dat ik bang was. Hij was heel vriendelijk en vertelde me zijn best te doen, dat het geen pijn deed.

Ook vertelde hij alles wat hij ging doen. Dat deed mijn Amsterdamse tandarts trouwens ook. Dat vind ik wel prettig. Dan weet je wat eraan zit te komen en dat geeft vertrouwen. Tijdens de wortelkanaalbehandeling stonk ik echt vreselijk uit mijn mond. Die man die de behandeling deed vertelde na afloop dat dat bacteriën waren. Ik schaamde me daarvoor, maar hij zei dat dat zijn werk was en dat ik daarin niet de enige was.

Maar naderhand had ik geen last! Een dag later ook niet. Een week later ook niet. Enzovoort. Ik was blij.

In gesprek met mezelf

Ik wilde ook niet meer bang zijn voor de tandarts. Dus ik begon met mezelf te praten. Door met mezelf te praten, probeerde ik mijn onderbewustzijn te overtuigen dat het toch wel fijn was dat ik naar de tandarts kon. Ik was blij dat ik in een land woonde waar je naar de tandarts kon. Er zijn landen waar het allemaal een stuk primitiever gaat.  Bedenk zelf maar hoe erg dat kan zijn. Dat heb ik steeds tegen mezelf gezegd.

Ook ben ik gaan opletten wat de tandarts nu eigenlijk doet. Meestal is het een controle. Dan kijkt ze met een spiegeltje en voelt ze met een krabbetje. Daarna maakt ze het vaak schoon. Vervolgens gaat ze met een krabbetje tussen mijn tanden  om te kijken of ze het goed gedaan heeft. En dan doet ze een of ander spul op en tussen mijn tanden. En dan is het klaar.

Als ik een gaatje heb, dan maakt ze die iets groter. Dan vult ze het op. En dan kijkt ze of ze het goed gedaan heeft. Als je eenmaal weet wat er gebeuren gaat, dan valt het allemaal best mee.

Van bang naar blij

De tandarts is er voor mij. Ze geven vaak nog tips ook. Zoals niet meer dan 7 keer per dag eten en drinken. Dan kunnen je tanden herstellen en heb je minder kans op gaatjes. Of oppassen met warm en koud. Dat is ook niet goed voor je tanden. En als je je tandenpoetst, de helft van je tandenborstel op je tandvlees zetten. Dat is tegen tandplak. Niet te hard drukken. En een elektrische tandenborstel is beter. 

Koffie, roken en suiker is niet goed voor je tanden. Gelukkig ben ik gestopt met roken en drink ik nog maximaal 4 kopjes koffie per dag. Met nog maar 1 schepje suiker in plaats van 2.

En nog een tip van mijn moeder: heel veel eten voordat je naar de tandarts gaat. Dan gaat veel bloed naar je maag en kan je dus minder zenuwachtig worden. Zelf had ik nog bedacht zo vroeg mogelijk op de dag, zodat ik niet lang de tijd heb voor spanning opbouw. 

Als ik dan naar de tandarts toe loop, ben ik blij dat ik in een land woon waar je een goede tandarts zorg hebt. 

Als ik dan in de stoel lig probeer ik door mijn buik adem te halen. En zo goed mogelijk mee te werken, om de tijd dat ik daar lig zo kort mogelijk te maken. 

En dan aan leuke dingen denken! 

En als het allemaal voorbij is, ben ik blij en trots op mezelf dat ik het gedaan heb. 

Om kort samen te vatten, ik probeer de positieve kanten van het feit dat ik de mogelijkheid heb om naar de tandarts te gaan te benadrukken. En ook de negatieve kanten van het niet gaan naar de tandarts. 

Een goede vriend van mij heeft een kunstgebit vanaf zijn 20ste of zoiets. En hij vertelde me dat ik maar beter zuinig kan zijn op mijn eigen tanden. Want als je een kunstgebit hebt, proef je alles minder goed en ook anders. En je hebt het misschien niet door, maar proeven is een van de mooie dingen van het leven. 

Nu heb ik geen angst meer voor de tandarts. Maar ik ben er mentaal dus wel mee aan de slag gegaan. En wat voelt het bevrijdend als je die angst niet meer hebt! 

Dus, ik hoop dat je wat aan mijn verhaal en tips hebt. 

Succes ermee!